Wij delen het jaar in door het in vieren te delen en het winter, lente, zomer en herfst te noemen; het zijn perioden van het jaar met hun eigen kenmerken, waar het gaat om temperatuur, neerslag, wat er groeit en bloeit en hoe het leven uitbot en opkomt en hoe het leven lijkt weg te gaan uit de natuurlijke omgeving. Op een geheel andere manier verdelen we ook het kerkelijk jaar in een aantal gedeelten en daarin gaan we van feest naar feest: de geboorte van Jezus met de Kerst, het lijden en sterven van Jezus met Pasen, de uitstorting van de Heilige Geest met Pinksteren. Zo zijn we begonnen aan en bezig met de veertigdagentijd, een periode die veel mensen ook kennen als ‘lijdenstijd’, onderweg naar Pasen. Dat betekent een periode waarin extra aandacht is voor datgene wat Jezus zoal doormaakt in zijn leven hier op aarde, Zijn lijden dat uitloopt op zijn dood aan het kruis, door mensen Hem aangedaan. Voor mij is het een periode waarin je nog wat meer dan anders stilstaat bij datgene wat in de wereld waarin wij leven zodanig uit de hand loopt dat mensen elkaar naar het leven staan, dat mensen elkaar niet zien zitten of staan.
We kunnen daarvan verschillende voorbeelden benoemen in de wereld om ons heen, meer dan ons lief is. Dat is wat we zien. Soms denk ik dat oorlog en geweld, de stroom van ellende die met de vluchtelingen mee gaat, de honger in Afrika als gevolg van droogte of van economische onverschilligheid nog niet de helft is van wat er werkelijk aan lijden in deze wereld zich afspeelt. We weten bepaald niet alles van wat er achter de voordeur in gezinnen en bij mensen thuis mis gaat, wat mensen die elkaar zouden moeten kunnen vertrouwen elkaar aandoen. Of misschien zijn we zelf wel slachtoffer en durven we er niet over te beginnen, je schaamt je of je durft niet omdat je bang bent voor repercussies.
Er zijn veel mensen die hun leven met plezier beleven en het een ‘goed’ leven kunnen en durven noemen. Ik ben zelf zo iemand, wij kunnen genieten en mogen dingen doen die we zinvol vinden of gewoon leuk. Er zijn daarentegen ook veel mensen die hun leven helemaal niet zinvol vinden, omdat ze het gevoel hebben geen rol te spelen, geen invloed te hebben, andere mensen niets te bieden hebben. Zo nu en dan ontmoet ik mensen die dat meemaken in hun leven en depressief worden, leeg raken, futloos en zonder energie zich van de ene naar de andere dag slepen.
‘Want levend en krachtig is het woord van God’. Ik geloof in een God die zich verbindt met mensen en mensen tot leven wil roepen, door Zijn Woord. Dat horen we in het verhaal aangaande de schepping, dat zien we in de woorden die Jezus spreekt en ook daadwerkelijk doet. God gaat met ons mee, in Jezus is Hij in onze wereld gaan inwonen, Hij neemt het voor ons op. Ik hoop altijd maar dat we die woorden van Jezus die daden werden en worden ook meenemen in onze werkelijkheid en in ons leven een ‘krachtig en levend woord van God’ kunnen zijn. We horen het denk ik ook in woorden van mensen, die liefdevol ons omringen. Woorden die ons bemoedigen, die ons ruimte laten zien om te leven.
In onze samenleving is het niet het eerste wat boven komt drijven, die woorden van God, die in Jezus gestalte hebben gekregen, ‘Want levend en krachtig is het woord van God’.
Meestal wanneer we het gevoel hebben dat het niet zo goed gaat gaan we naar de dokter, de psychiater, slikken we medicijnen, allemaal dingen die er ook bij horen als mensen ziek worden. Tegelijk is het van belang ons te realiseren dat we niet alles op die manier kunnen oplossen. Hoe je in het leven staat, hoe je je leven leeft en antwoord geeft op de dingen die op je pad komen heeft ook een andere dimensie, een dimensie die ik verbind met God, die doet opstaan ten leven. In Jezus Naam.
ds. Jan Hommes