Jezus loopt over de zee

En toen Hij zag, dat zij zich aftobden om vooruit te komen bij het varen – want zij hadden de wind tegen – kwam Hij omstreeks de vierde nachtwake tot hen, gaande over de zee; en Hij wilde hen voorbijgaan.                                                                    Marcus 6: 48

Op dit moment worden de Olympische Spelen gehouden in het Russische Sotsji, een prachtige plek aan een prachtig water met in de buurt net zulke mooie hoge bergen. Er is veel discussie geweest over de mensenrechten en de roep om daar vooral over te spreken tijdens dit grootse evenement. En wanneer ik op bij de opening Poetin hoor zeggen dat deze Spelen een nieuwe periode inluiden voor het huidige Rusland dan heb ik mijn bedenkingen: het is dus inderdaad zijn bedoeling de sport te gebruiken om politiek mooie sier te maken. Dat is dan tenminste helder.

Nu de wedstrijden aan de gang zijn gaat het gelukkig vooral over de sport. We winnen heel veel medailles bij het schaatsen, maar gisteren ging het even mis: Koen Verweij won een zilveren in plaats van een gouden medaille. Daar heb je dan vier jaar voor getraind, hard voor gewerkt en veel voor gelaten. Ja, die anderen hebben dat natuurlijk ook gedaan en daarvan was er eentje gewoon sneller. Het is niet anders. Ik moest aan deze sporters denken bij de leerlingen van Jezus die over de zee roeien. Een vergelijking van niks, ik geef het meteen toe, maar vooral de heftige tegenwind geeft te denken. De sporters voelen zich vermoeid worden, weten dat ze het niet meer zo goed kunnen als in het begin en aan het eind valt de beslissing, je wint of verliest.

Gelukkig ligt het genuanceerder en is het leven geen wedstrijd. Ik weet dat sommigen dat wel zo ervaren en als je niet wint verlies je: als je niet mee kunt komen door een handicap, als je je baan verliest of als je ziek wordt bijvoorbeeld. Dat zijn hele heftige tegenwinden. Als mensen ziek worden laat het lichaam ons in de steek, is het vertrouwen in ieder geval eventjes weg; wanneer mensen hun baan verliezen en moeite hebben een nieuwe werkplek te vinden voelen ze zich op zichzelf terug geworpen; en mensen met een  handicap moeten daar voortdurend mee leven in een omgeving die daar niet vanzelfsprekend rekening mee houdt. Het leven is geen wedstrijd, eerder een avontuur. Je bent op weg en met vallen en opstaan doe je je best om dat zo goed mogelijk te doen en er gebeuren allerlei zaken waar je helemaal geen invloed op hebt.

 

Het evangelie aangaande Jezus houdt ons ook voor dat we niet zo maar en dat we niet alleen op weg zijn. Verbonden met God, wat in Jezus zichtbaar is gemaakt zijn we in staat om te ervaren dat we worden gedragen en worden vastgehouden, zeker wanneer de wind erg tegen is. Dat is niet wat we  op dat moment zelf altijd ervaren, soms het tegendeel, maar wat we elkaar voor kunnen houden en mee kunnen geven. Daarover gaat ook het verhaal aangaande Jezus die de leerlingen die in de boot op het water veel moeite hebben verder te komen tegemoet komt. Ze lopen er min of meer in vast, in het avontuur dat leven heet. We mogen er op vertrouwen dat dat wordt gezien, in dit geval door Jezus, die zo kijkt dat hij de pijn en de moeite ook daadwerkelijk opmerkt. Hij laat het niet gebeuren dat mensen kopje onder gaan, ook al kan Hij dat soms niet voorkomen.

Jezus die loopt over de zee, waarbij de zee hét symbool in de bijbel is van chaos en bedreiging, van kwaad en ellende. Het is een paasverhaal waarin ons wordt meegegeven dat we als opgestane mensen onderweg mogen zijn, door God opgewekt tot leven, verbonden met de mensen om ons heen. Het valt niet mee om dat vol te houden, zo blijkt ook uit dit verhaal, maar steeds opnieuw wordt het ons mee gegeven. Ik hoop dat u dat ook ervaart, zeker wanneer de golven hoog worden, de tegenwind sterk en u dreigt niet verder te komen.

ds. Jan Hommes