maart-april 2018: Galaten 2: 5

‘want de waarheid van het evangelie moest in uw belang behouden blijven.’(Galaten 2: 5)

Vanmorgen zijn drie mensen bij ons thuis begonnen om asbest te saneren, zo heet dat in vakjargon.  Een gigantisch karwei om voor mijn gevoel een kleinigheid, wat kleine stukjes asbest her en der in ons huis. En daarbij een plafond in de garage, maar daar zit het grootste probleem: dat zachte asbest is erg gevaarlijk. Grote stellages, douches, sluizen en wat al dies meer zij en een administratie om ‘u’ tegen te zeggen. Het hele huis op de kop en vreemde mensen over de vloer, veel onrust. Er zit ook een andere kant aan. Ik vind het leuk om te zien hoe deze vakmensen hun werk doen en de onvolkomenheden die ze tegenkomen oplossen; ik vind het ook leuk om met ze koffie te drinken en wat dingen uit te wisselen. En het is dan ook goed dat we na een week weer onze gang kunnen gaan. En de asbest goed is verwijderd.

Ik beschouw Paulus ook als een vakman, overigens niet als een saneerder, wel een man met gaven voor zijn werk als tentenmaker en als voorganger. Hij komt in een gemeente het verhaal van Christus, het evangelie, vertellen en hij doet dat op zijn geheel eigen wijze. Onderweg naar Damascus heeft hij het licht gezien, letterlijk, waarbij hij inzag dat hij niet christenen moet vervolgen, maar het verhaal moet doorvertellen. En hij vertelt het evangelie, omdat hij het gevoel heeft dat het een verhaal is waar mensen wat aan kunnen hebben, beter van worden of betere mensen worden. Hij gebruikt de beelden van het lichaam van Christus, van de verschillende genadegaven, van liefde en verbinden. En hij probeert de problemen die hij daarbij tegenkomt op zijn eigen manier op te lossen.

Vanuit de gemeente komt de vraag naar voren wie er wel bij horen en wie niet, wie wel tot de gemeente van Christus behoren en voluit mee kunnen doen en wie misschien wel belangstellend zijn, maar toch niet helemaal alles volwaardig mee kunnen maken. Zoals bij ons: als je wel trouw kerkganger bent, maar niet gedoopt; of zij die geen belijdenis hebben gedaan? Of de mensen die er voor kiezen niet zo vaak naar de kerk te gaan? Voor mijn gevoel is dat iets waar Paulus eigenlijk niet zo veel mee heeft, hij zegt dat je niet van Paulus, niet van Apollos of van Cefas hoeft te zijn, niet een vrije een slaaf of een man of een vrouw, dat maakt allemaal niet zo veel uit. Het gaat uiteindelijk om de goede boodschap en eigenlijk ten diepste over mens-zijn: weet hebben dat ieder mens welkom is, zich geborgen mag voelen in en door Gods liefde of die nu van boven komt of van mensen, van binnen of van buiten. Dat gegeven staat voor Paulus hoog en dat is de waarheid van het evangelie die behouden moet blijven. En daarbij is het minder belangrijk op welke manier mensen zich verbinden met de gemeente. Dat vinden wij nog best lastig, ook in onze dagen.

Wat is voor ons eigenlijk ‘de waarheid van het evangelie?’

Ds. Jan Hommes