Onverschilligheid

UITNODIGING GESPREKSAVOND

Beste allen,

In de Bron van kerst heb ik data opgenomen voor onze gespreksavonden. De eerste is 26 januari, maar dat is wat mij betreft een probleem. Ik moet dan in Utrecht zijn voor een vergadering waar ik wel graag bij wil zijn. Na lang wikken en wegen heb ik de avond een week opgeschoven: naar dinsdag 2 februari.

Uiteraard gaan we kijken wat jullie graag willen bespreken. Misschien is er met de kerst een onderwerp boven gekomen dat je eens in ons midden wilt leggen. Dat zou mooi zijn.
Zelf heb ik twee dingen. Het eerste gaat in feiten over de vraag hoe je in alle verscheidenheid samen kunt leven: hoe doe je dat? Mijn aandacht gaat uit naar ‘gesprek’: ik denk dat als je in gesprek blijft je een heel eind kunt komen, ook al worden verschillen dan niet opgelost en verdwijnen ze, maar dat vind ik ook niet zo belangrijk. De vraag is hoe je zo’n gesprek voert. In onze samenleving lijkt het soms alsof we dat niet meer kunnen. Misschien zijn er meer mogelijkheden dan we soms denken. De vraag is: over welke verschillen hebben we het en hoe kunnen we door middel van gesprek dat niet zodanig laten oplopen dat mensen elkaar niet meer zien staan. Een bericht, niet uit ons land, maar van elders is daar een voorbeeld van:

Afgelopen zomer besloten de Amerikanen om homohuwelijken te gaan inzegenen. Onacceptabel, zo hebben leiders van de nationale Anglicaanse kerken donderdag in het Britse Canterbury bij meerderheid van stemmen geoordeeld. Met de invoering van dat kerkelijke homohuwelijk neemt ze volgens de kerkleider ‘fundamenteel afstand van het geloof’ en de anglicaanse leer van de meeste andere kerken.”

Een ander onderwerp dat ik zelf erg belangrijk vind is mijn gevoel dat we steeds onverschilliger samen leven. Daarbij de volgende tekst als uitgangspunt:
“Zijn wij nog wel in staat om zelfstandig aan ons leven richting te geven? Lukt het ons om zelf te bepalen wat een goed leven is? De afgelopen decennia hebben we ons weten te bevrijden van autoriteiten en oude dogma´s, maar daarmee zijn we ook een hoop zekerheden kwijtgeraakt, waarop we vroeger konden bouwen. De prijs die we daarvoor betalen is die van de onverschilligheid. Uiteindelijk zwichten we voor de verleiding dat het niet echt uitmaakt wat we doen – zolang we het maar `zelf´ mogen blijven doen.
`Wij hebben ons tegenover onszelf voor ons bestaan te verantwoorden, daarom willen wij ook de werkelijke stuurman van dit bestaan zijn en niet dulden dat ons bestaan op een gedachteloze toevalligheid gaat lijken.´ – Friedrich Nietzsche
Vandaag hebben we een geloofwaardig antwoord nodig op de vraag naar het goede leven. Levenskunst kan daarbij helpen door inzicht te bieden in problemen waar iedereen mee te maken krijgt, zoals lijden en ziekte, passie en liefde, het noodlot en de dood. Uiteindelijk gaat levenskunst over de houding waarmee je in het leven staat, en van waaruit je het goede leven leidt.
`We zijn het aan onszelf verplicht om goed te leven, niet om goede boeken te schrijven, veldslagen te winnen en gewesten te veroveren, maar om kalmte en rust te vinden bij de dingen die wij doen.´ – Montaigne”.
Dinsdag 2 februari 2016 in de Leerkamer, aanvang 20.00 uur.

Hartelijke groet, ds. Jan Hommes