Er is in onze regio een platform ‘Kerk en aardbeving’. Zij proberen voor het voetlicht te krijgen dat er veel mensen zijn die erg veel last hebben van de bevingen, zowel door de schade die ze hebben als ook door de manier waarop daar mee wordt omgegaan. Steeds meer overheerst het gevoel dat de rest van Nederland er geen idee van heeft wat hier gebeurt. Maar er is ook het gevoel dat mensen te weinig spreken over ‘wat het met mensen doet’. Onzekerheid over hoe het verder moet als je een huis hebt dat veel schade heeft die door de NAM, Centrum voor Veilig Wonen of de Coordinator steeds weer wordt aangehouden en eerst wordt toegekend en vervolgens nog eens langs iemand anders moet en deels wordt toegekend. We horen een verhaal over iemand die in het dorp en ook vanuit zijn kerkelijke gemeente te horen krijgt maar beter er niet te veel over te praten: dat geeft alleen maar onrust; terwijl degenen over wie het gaat er niet meer van slapen. Verdeeldheid in het dorp en in de buurt, omdat zoals in Appingedam het ene huis wel en het andere niet wordt opgeknapt en versterkt, terwijl mensen niet duidelijk hebben waarom. En onrust in de dorpen waar de versterkingsoperatie voor het geheel gaat plaatsvinden. En we lazen al eerder de verhalen van ouderen die hun huis graag zouden verkopen om kleiner te gaan wonen, maar ze raken het vanwege de schade en vanwege de problemen niet kwijt. En tenslotte: meer echtscheidingen, omdat binnen het gezin mensen er op een geheel verschillende manier mee omgaan. Daarom wil het platform vanuit de landelijke kerken (zowel de Protestantse Kerk Nederland als ook de Vrijgemaakt Gereformeerde Kerk , Doopsgezinden, Baptisten e.a.) geld om er voor te zorgen dat er geestelijke hulp wordt ingeschakeld. Specialisten die hier mee om kunnen gaan. Misschien kunnen wij als regionale kerken een bijdrage leveren.
Er is ook een verzoek aan diakenen en ouderlingen, maar met name de diakenen. Het is belangrijk dat we opkomen voor de mensen waar het om gaat en de overheid aanspreken op hun tekortschieten. Het blijkt dat veel diakenen dat moeilijk vinden: hoe je dat doet en dat je er op aangesproken kunt worden. Dat is ook moeilijk, maar als kerkelijke gemeenten is het misschien wel zaak om dat dan gezamenlijk op te pakken.
Er moet meer ruimte komen om te spreken over de problemen waar mensen mee worstelen: ‘wat het met mensen doet’. Daar dragen we gezamenlijk een verantwoordelijkheid voor.
Even naar onze eigen gemeente, de Woldkerken. Overschild wordt versterkt: dat zal ook daar heel wat teweeg brengen; zijn we alert, zijn we aanwezig, kunnen we daar iets betekenen voor de mensen? En in onze andere dorpen zijn ook mensen met schade, misschien wel met veel schade. Als predikant hoor ik daar weinig van. Mochten er mensen zijn die daar over willen spreken, mocht u mensen weten die daar moeite hebben, dan hoor ik dat graag.
Ds. Jan Hommes