Want, ik heb honger geleden en gij hebt Mij te eten gegeven.
Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te drinken gegeven.
Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij gehuisvest, naakt en gij hebt mij gekleed, ziek en gij hebt Mij bezocht.
Mattheus 25: 35
Één van onze kinderen verblijft momenteel in Australië en was in december in Sydney. Hij was gelukkig niet in het café in het centrum van de stad waar een groep mensen door een religieus fanaticus werd gegijzeld: doden en gewonden was het resultaat. Het is bijzonder hoe een gijzeling aldaar dan meteen je aandacht trekt, natuurlijk altijd wel en zeker wanneer het gepaard gaat met dodelijke slachtoffers, maar nog meer wanneer je het gevoel hebt dat het iemand van jou ook had kunnen overkomen. Ze zeggen wel eens ‘het hemd is nader dan de rok’ en ik weet niet of dat helemaal klopt, maar het komt wel dichter bij en raakt je anders. De gijzeling was een poging om aandacht te krijgen voor IS, de moorddadige islamitische beweging die zo veel geweld gebruikt. Wat mij het meest bij blijft is de blik in de ogen van de mensen die uit het café kwamen rennen. Wanhopig, ogen vol angst en met grote risico’s kwamen ze naar buiten.
We zijn weer begonnen aan een nieuw jaar en we hebben weer kerst gevierd. Hebben die twee dingen iets met elkaar te maken? Ik hoop het eigenlijk wel. Ik hoop ook dat u een goede kerst hebt gehad. Maar ik hoop bovenal dat u dat verhaal aangaande de geboorte van dat kwetsbare nieuwe leven nog een tijdje met u meeneemt, liever nog het hele jaar door. Zeker in de geboorte zoals dat volgens Lucas is gegaan is het een duidelijke tegenstem tegen macht en geweld, vóór het kwetsbare licht en de kwetsbare houding van mensen bepaald door liefde en omzien. De kerstboodschap is niet een hele romantische, maar een stevige in de wereld waarin wij leven. Het gaat over vertrouwen dat het anders kan, omdat er iets op je toe kan komen dat je misschien wel ‘hemels’ kunt noemen, dat je kunt delen en waarmee je mens kunt zijn. De kerstboodschap is, zoals iemand bij de viering met de senioren opmerkte: de boodschap die je aan politici meegeeft dat er geen geweld gebruikt moet worden om conflicten op te lossen. Geen geweld. Geen wapens.
Zo kom ik bij bovenstaande tekst uit het evangelie van Mattheus. Deze is het afgelopen najaar een beetje met ons meegegaan. Op de bijbelkring kwam het diverse keren ter sprake en ook bij de kerstviering klonk het in het kerstverhaal (en dat hadden we niet zo afgesproken). Dat kan toch bijna geen toeval zijn. Het gaat over mensen die hebben gedaan waarvan zij dachten dat zij dat moesten doen, gewoon omdat het goed is. En later, misschien wel veel later, blijkt dat ze hebben gedaan wat Jezus heeft voorgedaan. Want, zo zegt Jezus, wat je aan je medemens doet, dat doe je ook aan mij. Doe je hen pijn, dan doe je mij pijn; geef je hen bed, bad en brood, dan geef je mij bed, bad en brood.
Goede voornemens, daarmee hoeven we het nieuwe jaar niet in te gaan, maar wel met de open houding om te kunnen ontvangen wat ons wordt gegeven om het met elkaar te delen: liefde, noem het genade en dat is de vreugde van God om ons mensen, rust en vrede; al deze niet materiele zaken, die uiteindelijk ook tot materieel delen kunnen leiden.
Juist in advent en met de kerst horen we engelen zeggen dat we niet ‘bevreesd’ hoeven zijn. Het is een oproep om te doen wat gedaan kan en moet worden zonder bang te zijn dat je dat als enige doet en daarin dan op zou vallen. Het evangelie is en blijft een tegenstem , tegen onverschilligheid, tegen onvrede en onrust, voor liefde en delen. Daarbij moeten we elkaar soms wel een handje helpen. Ik zie weer die blik van wanhoop en angst van de mensen die uit dat cafe in Sydney kwamen rennen. Wij kunnen helpen om de wereld een beetje beter, mensen minder wanhopig en angstig te maken. Ik geloof het.
Ds. Jan Hommes