Lucas 24 vs 9

MEDITATIE

‘Ze keerden terug van het graf en gingen aan de elf en aan alle anderen vertellen wat er was gebeurd’.
Lucas 24: 9

Het is woensdagmorgen 16 maart 2016. Ik zit achter mijn computer en denk na en lees wat zo hier en daar over de betekenis van Pasen. Wat vertellen die vrouwen die terugkeren van een leeg graf aan de mensen om hen heen? Wat is er gebeurd? Dat is lastig, maar in ieder geval heeft het indruk op hen gemaakt wat zij hebben gehoord, gezien, meegekregen. Wat betekent Pasen en dus Opstanding voor hen, voor mij, wat vertel ik? En dan bedoel ik de betekenis voor mijn persoonlijke leven: wanneer ik nadenk over Pasen wat is het dan wat mij raakt en wat mij bemoedigt?

Ik weet dat voor sommige gemeenteleden het antwoord op die vraag niet zo moeilijk is. Vanuit de traditie heeft u meegekregen dat Jezus Christus is gestorven voor onze zonden, vandaar ook de benaming ‘Goede’ Vrijdag. En Pasen betekent dan de Opstanding van Christus, die leeft in eeuwigheid, God heeft verzoening tot stand gebracht tussen Hem en ons mensen en dat wordt zichtbaar in het lege graf. Er is een leven na dit leven, eeuwig leven, bij God. Voor veel mensen betekent deze manier van geloven een bemoediging. God stelt je in staat om je leven weer op te pakken, iedere dag opnieuw, omdat wat er mis ging je niet wordt nagedragen.

Huub Oosterhuis gebruikt woorden die mij altijd weer diep raken. In één van zijn hagepreken zegt hij: ‘Opstanding is het beste wat je met je leven kunt doen. Natuurlijk kun je niet alle ellende van de wereld op je nek nemen, maar wat je wel kunt doen is daar iets tegenover stellen: zorgvuldige aandacht, ook wel liefde genoemd. Waar dat gebeurt, gebeurt Opstanding’. Dat is wat Jezus in en met Zijn leven heeft gedaan, ons heeft voorgedaan. En met Pasen vieren we dat die houding, die levenshouding, weliswaar niet altijd meteen resultaat laat zien, maar wel het laatste woord zal hebben.

Dit zijn niet zozeer opvattingen of standpunten, maar manieren van geloven; manieren waarop mensen zich verbonden voelen met God en met Jezus. Persoonlijk heeft Pasen voor mij alles te maken met licht en nieuw leven. Ik verbind met Jezus en zo ook met Pasen woorden als vergeving en bevrijding, het goede dat zo veel kracht heeft dat het ook wanneer wij het achter dikke rotsblokken willen begraven zal door blijven breken in en door levens van mensen. In Jezus leven, lijden en sterven worden wij door wat daar gebeurt en gedaan wordt verbonden met God, groter dan wij en zo komen wij Zijn werkelijkheid van liefde en trouw binnen. Dat gebeurt hier en nu, in dit leven en in deze werkelijkheid.

Het is duidelijk dat er verschillende manieren zijn om invulling te geven aan woorden die ik gebruik. We kunnen de betekenis van Jezus voor ons niet eens en voor altijd vastleggen en wat mij betreft hoeft dat ook niet. Wat ik wel van belang vind is dat we er over met elkaar in gesprek blijven: om levend te houden dat Hij voor ons leven en deze wereld van belang is, dat het belangrijk is om vast te houden aan God, die onze werkelijkheid doordringt met liefde en ons daar naartoe wil trekken. Rick Benjamins, docent dogmatiek en bijzonder hoogleraar, verwoordt het zo in het boek ‘Liberaal Christendom’: ‘In zijn opstanding, of wat wij met dat woord ook proberen te benoemen, verschijnt de betekenis van Jezus ’ leven opnieuw, nu niet als een eindig leven dat aan het kruis wordt afgemaakt, maar als een leven waarin God is verwerkelijkt en daarom deel uitmaakt van God. Die God manifesteert zich niet in een overrompelende macht of almacht, maar wordt zichtbaar in Jezus, die God belichaamt. Mensen die ‘in Christus’ aan Christus vorm geven, krijgen daardoor zelf de mogelijkheid om God te belichamen.’
Dat lijkt me echt iets om deze dagen en weken van Pasen nog eens goed over na te denken.

ds. Jan Hommes